Nieuws

Bijna zomer

Na de milde winter en een heel laat, koud en nat voorjaar is het nu dan bijna zomer.  Met redelijke temperaturen, zon en af en toe een bui.  Na de afgelopen hele droge jaren is dit een verademing!  Het duurde lang voordat de grasgroei goed op gang kwam, maar nu is het toch echt goed gekomen.  Er ligt al een mooie wintervoorraad op de kuilplaat en afgelopen week kwam daar nog uitstekend hooi bij.  Hooi en kuilgras verschillen nogal wat van elkaar.  Meestal maak je hooi van een wat ouder, langer gewas gras wat je op het land laat drogen tot boven de 80% drogestof.  Elke dag een keer met de schudder er door, liefst met veel zonnige dagen.  Als je een bosje hooi oppakt en in een streng draait, moet je het horen breken, dan is het wel droog genoeg. Je bent er zo een week mee zoet.   Dan hark je de boel bij elkaar, laat het in pakken persen en binden en dan kun je het opslaan, op een droge plek.  Omdat we geen kapschuur meer hebben, trekken we er in de winter meestal losjes een zeil over zodat het niet nat regent, maar voor de bewaarbaarheid hoeft dat zeker niet.    Hooi is gezond voer voor koeien, geeft de pensbacteriën in de koe mooi werk en geurig hooi stimuleert ook de eetlust.  Maar veel melk geven ze er niet van.

Het is weer voorbij

Nu lijkt het toch echt voorbij, die mooie zomer. En nazomer. En herfst.
We hebben de koeien en het jongvee allemaal op stal gezet. Beetje inschikken en maar hopen dat ons jongvee wat sociale vaardigheden heeft. Aan de oostkant van de stal zijn de jongere dieren gehuisvest. De oudere kalveren zijn al wat langer onder dak, die zijn wel aan elkaar gewend. De jongste twee pinken hadden met elkaar een ruim hok en dat moeten ze nu delen met de drie oudste pinken die tot deze week nog lekker buiten liepen. Daar is het nu te nat, het grasland lopen ze kapot met hun scherpe hoeven. Het is afwachten of deze vijf dieren elkaar wat gunnen. Ook in zo’n groepje van vijf dieren ontstaat er een rangorde vaak, met wie er eerst mag vreten en drinken en wie maar moet afwachten of de hokgenoten wat voor haar overlaten.
Natuurlijk houden we dat in het oog, controleren we groei en gezondheid.
Bij veel trammelant zullen we de groepen anders moeten indelen.

The Times They Are A Changin'

Laatst ontvingen we een muziekvideo waarin Chris zijn versie zingt van The Times They Are A Changin'. Geschreven door Bob Dylan, uitgebracht in januari 1963. En nu dus opnieuw door Chris, onze webmaster. Zestig jaar later is de tekst nog steeds actueel, dat maakt het natuurlijk zo’n goed liedje, het is tijdloos. U kent vast wel de strekking ervan, wellicht roept het herinneringen op aan vervlogen tijden waarin u streed voor een rechtvaardiger wereld, een schoner milieu of andere mooie doelen. Samen rond een kampvuur (niet meer doen in de natuur, veels te droog en fijnstof kunnen we er ook niet meer bij hebben), de populairste in het gezelschap met een gitaar en een dapper ding wat een deel van de tekst kende, maar nooit helemaal. Naarmate de avond vorderde, maakte dat ook niet meer uit, iedereen was lief en we bedoelden het allemaal goed en morgen aten we weer boterhammen met zand en kleffe boterhamworst of iets wat op aardbeienjam leek.
De tijden veranderen, maar we passen ons aan. De meest banale aanpassing is dat u het voorlopig zonder onze belegen kaas moet stellen. Sowieso is de kaasvoorraad krap. Zo’n vier maanden geleden werd onze kaastobbe gerepareerd en stokte de kaasproductie voor een week of zeven. De afgelopen maanden zijn we aardig ingeteerd op de voorraad en nu hebben we weinig koeien aan de melk. Die werden tot half september gevoerd met kuilgras want er stond niks in de wei waar ze melk van kunnen maken. En van kuilgras, in combinatie met soms wel erg warme dagen, daalt de melkproductie nogal. We hebben bijna alle melk nodig om aan de vraag naar natte zuivel te voldoen, er schiet weinig melk over om kaas van te maken. Dus eer er weer eigen belegen kaas is… voorlopig leveren we in uw bestellingen belegen kaas van Aurora of Bastiaansen als alternatief. De adviesverkoopprijs van die kazen ligt een paar euro boven die van onze kaas, maar we doen niet moeilijk en bieden ‘m aan voor dezelfde prijs als onze eigen belegen kaas.

>

Wikken en wegen

Vanwege de matige kwaliteit van het wintervoer en omdat er op ongeveer een kwart van onze weidepercelen zowaar wat gras was gegroeid wat niet door de ganzen was opgevreten, zijn we de koeien al gaan weiden begin maart. Dat is extreem vroeg, maar het is leuk voor de dieren en leuk voor ons. Meer melk, lekkerdere melk, zachtere boter. De hele maand maart scheen het zonnetje uitbundig, nog nooit zoveel zonuren in maart, kopten de kranten. De keerzijde ervan is dat er geen druppel regen gevallen is, behalve op 31 maart, toen kwam er sneeuw wat resulteerde in 30 mm neerslag in 24 uur. Ergo: de koeien staan weer op stal. Minder melk, nog steeds lekker en weer hardere boter. Komende week loopt de temperatuur weer wat op, er is genoeg vocht in de bovenlaag en de meeste percelen zijn bemest met stalmest, we verwachten een fijne grasgroei. We houden de dames nog een paar dagen op stal, zo gauw de zode weer bekwaam is mogen ze weer naar buiten. Dan wordt het weer wikken en wegen, veel door de percelen lopen en de toekomstige grasgroei inschatten, schrikdraadjes zetten en hopelijk blijven de koeien dan netjes binnen de perken. Er lopen al praktijkproeven om afrasteringloos koeien te laten weiden. De dieren hebben dan een sensor om die localiseert waar ze zijn. Als ze buiten het toegestane perceel dreigen te lopen, krijgen ze een signaal waardoor ze omkeren. Het klinkt nog futuristisch maar het is een interessante mogelijkheid. Meer hierover leest u op https://edepot.wur.nl/567021.